Tenis ziemny – krótka historia

Tenis ziemny jest niezwykle ciekawym sportem, którego uprawianie może przynosić bardzo wiele radości i satysfakcji. Wiele osób bardzo lubi oglądać również zmagania profesjonalnych tenisistów w telewizji, czy także nawet jeździć na mecze tenisa i oglądać je na żywo. Jak powstała ta gra i na czym w ogóle polega?

Historia tenisa ziemnego

Tenis ziemny, nazywany także tenisem kortowym ma swoje korzenie w Europie Środkowej i Zachodniej, gdzie różne formy podobnych sportów były popularne od średniowiecza. Pierwsze zapisy dotyczące gry podobnej do współczesnego tenisa pochodzą z XII wieku z Francji. W XIX wieku reguły gry zaczęły ewoluować i przypominać bardziej obecnie znaną nam formę. W 1877 roku pierwsze Mistrzostwa Wimbledonu odbyły się w Londynie, co uznaje się za początek oficjalnego kortowego tenisa – historię tych zawodów można poznać w artykule na portalu Magazyn Sportowy. W ciągu następnych kilku dziesięcioleci tenis ziemny stawał się coraz popularniejszy na całym świecie, a rozgrywki zaczęły się odbywać w Europie, Australii i Stanach Zjednoczonych. W 1968 roku rozpoczął się Open Era, czyli okres w historii tenisa, w którym zawodnicy amatorzy mogli brać udział w turniejach zawodowych. Od tego czasu tenis ziemny stał się jednym z najważniejszych i największych sportów na świecie.

Na czym polega tenis ziemny?

Tenis to gra polegająca na przebijaniu piłki między dwoma graczami, lub ewentualnie między dwoma parami, za pomocą rakiet. Gra odbywa się na korcie ziemnym, który jest poprzez siatkę podzielony na dwie połówki. Celem gry jest przebicie piłki na przeciwną stronę kortu, tak aby przeciwnik nie mógł jej odbić. Gracze zdobywają punkty, jeśli ich przeciwnik nie jest w stanie odbić piłki, a mecz kończy się, gdy jeden z graczy zdobędzie 6 punktów (przy różnicy co najmniej 2 punktów).